صبح جمعه با شما

بشنوید و با ما بگویید… Continue Reading

در این شماره ما با حیرت از وقاحت کسانی که تنور انتخابات‌شان با آتش خانه‌های ما گرم می‌شود خشمگین می‌شویم. از وقاحت جنگ‌طلبان به سراغ وقاحت اعلیاحضرت می‌رویم که خیره در چشم‌های مردم از سیاهی ماست می گوید و آن را به اشک تمساح مزین می کند. با رضا براهنی شما را از کشتن خسرو گلسرخی باخبر می‌کنیم که دوهزار و پانصد سال پیش از این رخ داده است.
با غلامحسین ساعدی از شبه هنرمند خواهیم گفت و از «سانسوری» که سانسور می‌شود تا «ممیزی» نام مستعارش باشد. از زبان سعید سلطان‌پور دشواری متعهد بودن را خواهیم شنید و راوی رنجی می‌شویم که شاعران و نویسندگان ایرانی کشیدند… Continue Reading

در این شماره پس از خرداد بی‌حادثه تهران به صبح جمعه بیستم می‌رسیم. از کسانی می‌گوییم که بند کفشهایشان را محکم می‌کنند که نه از شیر که از همراهشان جلو بزنند. در تالار افتخارات یک مدرسه قدمی می‌زنیم و از تلاش همگان برای بالاتر ایستادن از سطح میانگین می‌گوییم. پیش از آن‌که چماق استثنا بر سرمان بخورد مدرسه را به سمت پادگان ترک می‌کنیم. از امیدی می‌گوییم که خیلی زود با تلاش فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های کشور نا‌امید شد.
با مانیفست فوتوریست‌ها به رویاهای یک هنرمند نوجوان باز می‌گردیم. از دانشجویان ترم اولی می‌گوییم که به پاریس هشت می‌اندیشند و از المان‌های هنر ایرانی استفاده می‌کنند. … Continue Reading