در هشتمین شماره رادیوفنگ در حالی که کلمات نزار قبانی با صدای ماجده در گوش های ما طنین اندازست قدم به خیابان ولیعصر می گذاریم. با تینا در هراس اش از صدای ترمز ماشین ها در پل پارک وی همراه می شویم، بلافاصله به راه آهن می رویم و از صدای ضجه های حکیمه و آرزوهای بربادرفته ی دختران منیریه می گوییم.
در ادامه با یاری شمس لنگرودی از خیابان بلندمان تمنای بخشش می کنیم. در روز ۲۵ نوامبر از میان گفتگوهای دوستان مان به دنبال چرایی خشونت علیه زنان می گردیم و با شک دکارت به سراغ روایت زنان ایلام می رویم. در پایان درودهایی است و سرودهایی …
فراموش نکنید که « جراحت یک نفر، جراحت همه است». بشنوید و با ما بگویید؛
[podcast]https://radiofang.org/files/radiofang08med.mp3[/podcast]لینک دانلود با کیفیت و حجم پایین (۹ مگابایت)
[ mp3 | ogg ]لینک دانلود با کیفیت و حجم متوسط (۱۹ مگابایت)
[ mp3 | ogg ]لینک دانلود با کیفیت و حجم بالا (۳۸ مگابایت)
[ mp3 | ogg ]
یک اشتباه کوچیک: تاریخچه ی روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان برمیگرده به ۱۹۶۰ و نه ۱۹۹۱ و از سال ۱۹۸۱ تا به امروز این روز به عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان شناخته میشه.
با درود
http://www.un.org/en/events/endviolenceday/
نمی دونم اشکال از نت من هست یا …..
تانصفه می اید و قطع می شود
ممنون بچهها.
مواردی که از نیمه دوم پادکست بررسی کردید به نظرم واقعی تر و ملموس تر بود.
در مورد دید جنسی؛ فکر میکنم تو همه جوامع این نوع نگاه هست. چیزی که باعت میشه تو ایران و افغانستان، وضع اینقدر بغرنج بشه، همون کمبود قانون و نبود حمایت هست؛ نه صرفا مسائل اقتصادی و … ما هم که همیشه برخورد انفعالی نسبت به قانون داشتیم، حالا در نظر بگیرید قوانینی در مورد موضوعاتی که در فرهنگ ما نگاه نسبتا جدیدی در مقابلش قرار گرفته و ذهن بدنه جامعه بهش معطوف نیست و مبارزه آنچنانی هم نبوده. بشر هم اونقدر عاقل و منطقی نیست که میز گردی تشکیل بده و عقلانی بودن جنبشی رو -که اگر جنبشی هم باشه- بدون مبارزه بررسی کنه.
شعری که یکی از بچهها اواخر پادکست خوند تاثیر گذار بود… یاد آیدا افتادم.. ممنون.
ممنون واقعن…
خیلی خیلی کار خوبیه حرکتتون.
امیدوارم که ادامه دار و هر روز بهتر از دیروز باشه.
اول اینکه با این که کمی دیره ولی تبریک
فکر میکنم خشونت علیه زن تو وجود همه ما مردها هست.حالا کمتر یا بیشتر.این خشونت هم حالا الزاما بدنی نیست.من از خشونتی میخواهم بگویم که همه ما تجربه اش کردیم.حالا به هر شکل.این نکته ای بود که به نظرم خوب اشاره کردید.
چیزی که هست تو خشونت و از همه عامل ها مهمتر عرف جامعه است.ببینید خیلی چیزها تو جامعه ما تو قانون ممنوعه اما عرف جامعه این را نمیپذیره.حالا مثال هاش زیاده.تو بحث خشونت علیه زنان این عرف جامعه است که حرف اول و میزنه.الان عرف جامعه ی ما اینو میپذیره به نظر من.حالا قانون.فقر.سطح تحصیلات و کلی عامل دیگه مثل دولت و حکومت دخیل هم هستند.اما کاری که باید کرد اینه که از خود فرد باید شروع کنیم.وکلی چیز دیگر که میشود حضوری بحث کرد
thx
salam, bahs khoshonat nesbat be zana b kheili chiza barmigarde
be inke bazi marda b zana hasodi mikonan
be inke faghat khodeshono ghabol mikonan
be inke ye mojody peida kardan k ghabele zorgoftane
be inke az mard bodaneshon razi nistan va mikhan NA MARD bashan
ye mard hichvaght in ehsase zan ro nemifahme……
ممنون از بابت کاری ک می کنین و انگیزه ای ک دارین….اگر افراد بیشتری مثل شما می بودن و می موندن و حرفشونو ب گوش جامعه می رسوندن، قطعا ایران جای بهتری برای زندگی کردن می شد.
یه مساله دیگه هم هست و اونم این ک خیلی از زنها(مادرها) ناآگاهانه و به رسم عرف ، خودشون فرزندانشون را با فرهنگ خشونت تربیت می کنند.اونها از بچگی نوع تربیت فرزندانشون( چه دختر و چه پسر) آموزش می دن تفاوت های جنسیتی رو آموزش می دن مردسالاری رو و حتی نوع برخورد خودشون با فرزندانشون همینطوره. مادرها به فرزندان پسر مجوزهایی رو می دن ک در جهت ترویج این خشونته. و از طرفی دخترهاشون رو از چیزهایی منع می کنن صرفا به خاطر جنسیتشون… من این مسائل رو در اطرافیانم به وفور دیدم…. پس مساله به نوع تربیت مادران هم برمی گرده متاسفانه..
بعد از یک برنامه درباره ی خشونت علیه کودکان (کودکان کار) و خشونت علیه زنان، کاش برنامه ای را هم به خشونت علیه همنجس گرایان اختصاص می دادید.